Anasayfa
Rahşan Ecevit'e ağır tepki !
Rahşan Ecevit'e Hürriyet yazarı Emin Çölaşan tepki gösterdi.
16 Kasım 2006 14:26
İşte Emin Çölaşan'ın bugünkü köşe yazısı:
Hanımefendi sıktınız artık
BÜLENT Ecevit’in vefatı sonrasında burada iki yazı yazdım. 9 Kasım tarihli yazımın başlığı "Çocuk oyuncağı değil bu". 12 Kasım tarihli yazımın ikinci başlığı ise "Ve yine hanımefendi". Bu yazıları internetten bir kez daha okumanızı öneririm.
O sırada Hanımefendi’nin, eşinin naaşını Devlet Mezarlığı’ndan aldırıp başka bir yere gömdüreceği biliniyordu. Ancak bunu kendi ağzıyla henüz itiraf etmemişti. Şimdi etti.
Bu Hanım’ın sadece yaşına saygı duyuyorum ve bu nedenle, içimden öyle geldiği halde daha ağır bir yazı yazmaya elim varmıyor.
Bülent Bey, GATA’da tam 172 gün yattı. Hanımefendi cenaze törenini altı gün bekletti. Bu kaprisine kimse bir şey demedi... Çünkü herkesin Bülent Bey’e saygısı vardı.
Naaşın Devlet Mezarlığı’nagömülmesi karara bağlandı. Hanımefendi buna itiraz etmedi. Ancak naaşı orada bırakmayacağını, aileye en yakın gazeteci olan Fikret Bila açıkça yazdı.
Eski cumhurbaşkanları ve Milli Mücadele komutanları için kurulan Devlet Mezarlığı’na Bülent Ecevit’in gömülmesi için acele yasa çıkarıldı.
AKP iktidarı bu yasayı da hemen kendisine yonttu! Eski başbakanların ve Meclis başkanlarının da buraya gömülmesini kabul etti.
Böylece Cumhuriyet rejiminin, laikliğin, devrimlerin bazı en büyük düşmanlarının, hatta hırsızlıktan, yolsuzluktan yargılanan bazı eskilerin de buraya gömülmesi, yasaya acele tarafından sokuşturuldu.
Eşinin cenazesini altı gün bekleten bizim Hanımefendi, Devlet Mezarlığı’na itiraz etmedi. Eşi tam 172 gün boyunca GATA’da yatarken, başka bir mezar yeri aramak da herhalde aklına gelmemişti!
Şimdi olayları yeniden ve kısaca özetleyelim:
1- Eşi hasta. Eşi vefat ediyor. Hanımefendi mezarı konusunda hiçbir şey söylemiyor. Devlet töreniyle Devlet Mezarlığı’na gömülmesini kabul ediyor.
2- Eşinin Devlet Mezarlığı’na gömülmesi için yasa çıkarılıyor.
3- Devlet seferber ediliyor, devlet töreni yapılıyor. Altı gün boyunca beklettiği törene Cumhurbaşkanı, hükümet üyeleri, komutanlar, askerler ve on binlerce insanımız katılıyor. Naaş Devlet Mezarlığı’nda toprağa veriliyor.
4- Hanımefendi şimdi bir kez daha piyasaya çıkıp ağzıyla konuşmaya başlıyor: "Biz Bülent için Gölbaşı’nda arazi satın alacağız, mezarını oraya taşıyacağız."
5- Amacı -Allah gecinden versin- kendisi de vefat ettiğinde o araziye birlikte gömülmek. Anıtmezar ikisi için yapılacak!
* * *Hiç kimse kusura bakmasın da, artık işin iyice cılkını ve suyunu çıkardı.
Devlet işi ayrıdır, iki kişi arasındaki aşk-sevgi-60 yıllık evlilik vesaire ayrıdır. Kafasındaki plan şöyle:
1- Hanımefendi arazi arayacak. Çankaya Belediyesi veya ODTÜ Rektörlüğü tarafından kendisine, birlikte gömülecekleri anıtmezar için arazi verilmesini isteyecek. Ya da parayı bastırıp mezar arazisi satın alacak.
2- Sonra Bakanlar Kurulu’na başvuracak. Bakanlar Kurulu yeniden kararname çıkarıp Hanımefendi ile eşinin yeni yapılacak anıtmezara gömülmesine izin verecek. Böylece Bülent Bey’in naaşı Devlet Mezarlığı’ndan alınacak, yeni yerine gömülecek.
Burada bir kez daha uyarıyorum. Çankaya Belediyesi, ODTÜ Rektörlüğü ve Bakanlar Kurulu bu oyuna gelmemelidir. Hükümet bu konuda tavrını koydu. Hükümet Sözcüsü Cemil Çiçek, "Biz görevimizi yaptık, mesele bizim açımızdan bitmiştir" dedi.
* * *
Rahşan Ecevit bu sonsuz kaprisleriyle aynı anda hem devlete, hem de topluma en büyük saygısızlığı yapıyor. Eşi 172 gün hastanede yatarken, cenazeyi altı gün bekletip tören düzenletirken bunları düşünmedi mi?Elbette düşündü ama renk vermedi...
Çünkü amacı bir taşla iki kuş vurmaktı.
Önce devlet töreniyle Devlet Mezarlığı olacak, sonra eşiyle birlikte kendisinin de gömüleceği anıtmezar işini ayarlayacaktı. İlki yapıldı. Ama ikincisi yapılmaya kalkışılırsa kıyamet kopar.
Merwe Kawakcı isimli bir ABD vatandaşı 1999 yılında milletvekili seçilmiş ve Meclis’in ilk oturumuna kafasında türbanla gelmişti. Bülent Bey, Meclis’te haykırıyordu:
"Burası devlete meydan okunacak yer değildir. Bu hanıma haddini bildirin."
Şimdi aynı cümleleri birileri, Hanımefendi’nin yüzüne karşı haykırıp haddini bildirmeli.
Eşinin dirisi üzerinden elini bir dakika olsun çekmedi, bari ölüsünden çeksin, kemiklerini sızlatmasın.
Ayıptır yahu, ayıptır. Ölüm üzerinden duygu sömürüsünün bu kadarı devlete, millete, Karaoğlan’ı sevenlere ve en başta kendi eşine yapılacak en büyük saygısızlıktır.
Bunu anlamıyor mu? Anlamıyorsa, çevresinde anlatacak kimse yok mu?
Hürriyet
Emin ÇÖLAŞAN
Rahşan Ecevit'e Hürriyet yazarı Emin Çölaşan tepki gösterdi.
16 Kasım 2006 14:26
İşte Emin Çölaşan'ın bugünkü köşe yazısı:
Hanımefendi sıktınız artık
BÜLENT Ecevit’in vefatı sonrasında burada iki yazı yazdım. 9 Kasım tarihli yazımın başlığı "Çocuk oyuncağı değil bu". 12 Kasım tarihli yazımın ikinci başlığı ise "Ve yine hanımefendi". Bu yazıları internetten bir kez daha okumanızı öneririm.
O sırada Hanımefendi’nin, eşinin naaşını Devlet Mezarlığı’ndan aldırıp başka bir yere gömdüreceği biliniyordu. Ancak bunu kendi ağzıyla henüz itiraf etmemişti. Şimdi etti.
Bu Hanım’ın sadece yaşına saygı duyuyorum ve bu nedenle, içimden öyle geldiği halde daha ağır bir yazı yazmaya elim varmıyor.
Bülent Bey, GATA’da tam 172 gün yattı. Hanımefendi cenaze törenini altı gün bekletti. Bu kaprisine kimse bir şey demedi... Çünkü herkesin Bülent Bey’e saygısı vardı.
Naaşın Devlet Mezarlığı’nagömülmesi karara bağlandı. Hanımefendi buna itiraz etmedi. Ancak naaşı orada bırakmayacağını, aileye en yakın gazeteci olan Fikret Bila açıkça yazdı.
Eski cumhurbaşkanları ve Milli Mücadele komutanları için kurulan Devlet Mezarlığı’na Bülent Ecevit’in gömülmesi için acele yasa çıkarıldı.
AKP iktidarı bu yasayı da hemen kendisine yonttu! Eski başbakanların ve Meclis başkanlarının da buraya gömülmesini kabul etti.
Böylece Cumhuriyet rejiminin, laikliğin, devrimlerin bazı en büyük düşmanlarının, hatta hırsızlıktan, yolsuzluktan yargılanan bazı eskilerin de buraya gömülmesi, yasaya acele tarafından sokuşturuldu.
Eşinin cenazesini altı gün bekleten bizim Hanımefendi, Devlet Mezarlığı’na itiraz etmedi. Eşi tam 172 gün boyunca GATA’da yatarken, başka bir mezar yeri aramak da herhalde aklına gelmemişti!
Şimdi olayları yeniden ve kısaca özetleyelim:
1- Eşi hasta. Eşi vefat ediyor. Hanımefendi mezarı konusunda hiçbir şey söylemiyor. Devlet töreniyle Devlet Mezarlığı’na gömülmesini kabul ediyor.
2- Eşinin Devlet Mezarlığı’na gömülmesi için yasa çıkarılıyor.
3- Devlet seferber ediliyor, devlet töreni yapılıyor. Altı gün boyunca beklettiği törene Cumhurbaşkanı, hükümet üyeleri, komutanlar, askerler ve on binlerce insanımız katılıyor. Naaş Devlet Mezarlığı’nda toprağa veriliyor.
4- Hanımefendi şimdi bir kez daha piyasaya çıkıp ağzıyla konuşmaya başlıyor: "Biz Bülent için Gölbaşı’nda arazi satın alacağız, mezarını oraya taşıyacağız."
5- Amacı -Allah gecinden versin- kendisi de vefat ettiğinde o araziye birlikte gömülmek. Anıtmezar ikisi için yapılacak!
* * *Hiç kimse kusura bakmasın da, artık işin iyice cılkını ve suyunu çıkardı.
Devlet işi ayrıdır, iki kişi arasındaki aşk-sevgi-60 yıllık evlilik vesaire ayrıdır. Kafasındaki plan şöyle:
1- Hanımefendi arazi arayacak. Çankaya Belediyesi veya ODTÜ Rektörlüğü tarafından kendisine, birlikte gömülecekleri anıtmezar için arazi verilmesini isteyecek. Ya da parayı bastırıp mezar arazisi satın alacak.
2- Sonra Bakanlar Kurulu’na başvuracak. Bakanlar Kurulu yeniden kararname çıkarıp Hanımefendi ile eşinin yeni yapılacak anıtmezara gömülmesine izin verecek. Böylece Bülent Bey’in naaşı Devlet Mezarlığı’ndan alınacak, yeni yerine gömülecek.
Burada bir kez daha uyarıyorum. Çankaya Belediyesi, ODTÜ Rektörlüğü ve Bakanlar Kurulu bu oyuna gelmemelidir. Hükümet bu konuda tavrını koydu. Hükümet Sözcüsü Cemil Çiçek, "Biz görevimizi yaptık, mesele bizim açımızdan bitmiştir" dedi.
* * *
Rahşan Ecevit bu sonsuz kaprisleriyle aynı anda hem devlete, hem de topluma en büyük saygısızlığı yapıyor. Eşi 172 gün hastanede yatarken, cenazeyi altı gün bekletip tören düzenletirken bunları düşünmedi mi?Elbette düşündü ama renk vermedi...
Çünkü amacı bir taşla iki kuş vurmaktı.
Önce devlet töreniyle Devlet Mezarlığı olacak, sonra eşiyle birlikte kendisinin de gömüleceği anıtmezar işini ayarlayacaktı. İlki yapıldı. Ama ikincisi yapılmaya kalkışılırsa kıyamet kopar.
Merwe Kawakcı isimli bir ABD vatandaşı 1999 yılında milletvekili seçilmiş ve Meclis’in ilk oturumuna kafasında türbanla gelmişti. Bülent Bey, Meclis’te haykırıyordu:
"Burası devlete meydan okunacak yer değildir. Bu hanıma haddini bildirin."
Şimdi aynı cümleleri birileri, Hanımefendi’nin yüzüne karşı haykırıp haddini bildirmeli.
Eşinin dirisi üzerinden elini bir dakika olsun çekmedi, bari ölüsünden çeksin, kemiklerini sızlatmasın.
Ayıptır yahu, ayıptır. Ölüm üzerinden duygu sömürüsünün bu kadarı devlete, millete, Karaoğlan’ı sevenlere ve en başta kendi eşine yapılacak en büyük saygısızlıktır.
Bunu anlamıyor mu? Anlamıyorsa, çevresinde anlatacak kimse yok mu?
Hürriyet
Emin ÇÖLAŞAN