Anasayfa
Atatürk'ün sözlerini bu hale kim getirdi?
Murat Bardakçı yazdı..
14.12.2007 12:59
Ben, 12 Eylül’ün Türkiye’ye en büyük faydasının taksimetre uygulamasını hayata geçirmesi ve kuruluş amacından tamamen sapmış olan Türk Dil Kurumu’nu yeniden düzenlemesi olduğuna inanırım.
Kuru, âhenksiz, ruhsuz ve takır-tukur kelimelerden meydana gelen, üstelik hiç de lâyık olmadığı halde “Öztürkçe” adını takınan mâlum dil, Türkçe’yi seneler boyu tahrip etmiş olan eski kurumun marifetiydi. “Eser”e “çaput”u andıran “yapıt”, “cevap” yerine “yanık” misâli “yanıt”, “sâkin”e “papağan” gibi “durağan”, “taklit etme”ye “ıkınma”ya benzer “öykünme”, “refah” karşılığında da “gönenç” gibisinden sözler sadece zevksizlik ürünü değildi, bir zamanlar ideolojilerin de sembolü olmuştu. Bugün 50’lerine gelmiş olanların mutlaka hatırlarındadır: Özellikle 1970’li senelerde “yapıt” diyenler ilerici ve demokrat, “eser”i tercih edenler ise tutucu, gerici ve hattâ faşist addedilirlerdi.
Uydurma kelimeler günlük konuşmayı istilâ ederken “Türkçeleştirme” kisvesi altında dilin şâheserleri de ardarda katledilmiş; bu dil cinayetlerinde “Nutuk” bile kurban edilmiş, birileri “Muhtac olduğun kudret, damarlarındaki asîl kanda mevcuttur” ifadesini “Gereksinim duyduğun güç, danarlarındaki soycul kanda vardır” diye “Türkçeleştirmeye” çekinmemişlerdi!
Dil karmaşası zamanla öyle hâl aldı ki, bırakın 70-80 sene öncesinde yazılanları, 20-30 yıl öncesinin ifadelerini bile anlamaktan âciz nesiller yetiştirdik. Türkçe fukaralığı şimdi kelime ve deyim cehaletinin sınırlarını çoktan aşmış vaziyette; artık bir zamanlar kurulmuş olan düzgün cümleleri ve ifadeleri bile anlayamıyoruz!
İşte, bu dil cehaletinin en hayâtî konulara ve belgelere kadar sirayet etmesinin bir örneği: Mustafa Kemal Paşa’nın, Ermenistan konusunda Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin 1 Mart 1922’deki toplantısında yaptığı çok önemli bir konuşmanın “Türkçeleştirme” sonrasında getirildiği vaziyet...
Şimdi, beni yazacağım hadise hakkında bilgilendiren, bilgilendirmekle kalmayıp burada gördüğünüz fotoğrafları da yollayan okuyucum Kadir Polat’a pek çok teşekkürler ettikten sonra, Mustafa Kemal Paşa’nın aşağıda sözünü edeceğim konuşmasında bahsi geçen “Kars Muahedesi”nin, yani “Kars Anlaşması”nın ne olduğunu hatırlatayım:
Şark (doğu) Cephesi Kumandanı Kâzım Karabekir Paşa, Ermeni birliklerini mağlûp ederek işgal altındaki Sarıkamış, Kars ve Gümrü kalelerini geri almıştı. Karabekir Paşa’nın zaferlerinden sonra Ermeniler ile Gümrü, ardından da 13 Ekim 1921’de Ermenistan, Gürcistan ve Azerbaycan ile Kars Anlaşması’nı imzalamıştık ve bugünkü doğu sınırımız bu anlaşmayla çizilmişti.
Türkiye Büyük Millet Meclisi Reisi Gazi Mustafa Kemal Paşa, Meclis’te 1922’nin 1 Mart’ında yaptığı konuşmada bu anlaşmaya temas ediyor ve selis bir Türkçe ile şöyle diyordu:
“...Ermeni meselesi denilen ve Ermeni milletinin menâfi-i hakikiyesinden ziyade cihan kapitalistlerinin menâfi-i iktisadiyesine göre halledilmek istenilen mesele, Kars Muahedesi ile en doğru suret-i hallini buldu. Asırlardan beri dostane yaşayan iki çalışkan halkın revâbıt-ı hasenesi maâlmemnuniye tekrar teessüs etti...”
Türkçe’nin hakikisini bilen hemen herkes; bu ifadeleri hiç zorlanmadan, kolayca anlayacaktır: Paşa, Kars Anlaşması ile Türkiye lehine sonuçlanan Ermeni meselesinin Ermeniler’in gerçek çıkarlarından ziyade dünya kapitalistlerinin ekonomik çıkarları doğrultusunda halledilmek istendiğini ve sorunun Kars Anlaşması ile en doğru çözüme kavuştuğunu söylüyordu.
Derken, aradan çoook seneler geçti; Türkiye, Kahramanmaraş’ta bir şehitlik inşa etti. Burada eski adı “Zeytun”, şimdiki ismi de “Süleymanlı” olan bölgede Ermeniler’in 1914’te çıkardıkları isyanda can veren askerlerimiz yatıyordu. Şehitliğin girişindeki mermer kitabeye Mustafa Kemal’in Meclis’te 1 Mart 1922’de yaptığı konuşma bugünün diline uyarlanarak nakşedildi ama nasıl!
Uyarlamayı yapanlar, Paşa’ya 70 küsur sene sonra “Ermeni sorunu denilen ve Ermeni milletinin gerçek olmayan isteklerinden çok, dünya kapitalistlerinin ekonomik yararlarına göre çözülmek istenen sorun, Kars Anlaşması ile en doğru şekilde çözüme ulaştırılmış oldu. Yüzyıllardan beri dostluk içinde yaşayan iki çalışkan halkın iyi ilişkileri yeniden kuruldu” dedirtiyorlardı. Paşa, Meclis’teki konuşmasında kapitalist dünyanın Ermeniler’in “gerçek” çıkarlarını kendi menfaatleri doğrultusunda halletmek istediklerini, yani Ermeniler’i “kullandıklarını” söylüyor ama sözleri kitabede tersyüz ediliyor, “Türkçeleştirme” adına tam tersi bir hâle getiriliyor ve fikrî, uydurukçasıyla da “düşünsel” bir cürüm işleniyordu.
İşte, kendi dilimizde vardığımız noktanın, yani okuduğumuzu anlamaz hâle gelmemizin çok güzel ama hüzün dolu bir örneği! Başka yoruma hâcet var mı?
muratbardakci@haberturk.com
http://www.haberturk.com/haber.asp?id=47697&cat=190&dt=2007/12/14
Murat Bardakçı yazdı..
14.12.2007 12:59
Ben, 12 Eylül’ün Türkiye’ye en büyük faydasının taksimetre uygulamasını hayata geçirmesi ve kuruluş amacından tamamen sapmış olan Türk Dil Kurumu’nu yeniden düzenlemesi olduğuna inanırım.
Kuru, âhenksiz, ruhsuz ve takır-tukur kelimelerden meydana gelen, üstelik hiç de lâyık olmadığı halde “Öztürkçe” adını takınan mâlum dil, Türkçe’yi seneler boyu tahrip etmiş olan eski kurumun marifetiydi. “Eser”e “çaput”u andıran “yapıt”, “cevap” yerine “yanık” misâli “yanıt”, “sâkin”e “papağan” gibi “durağan”, “taklit etme”ye “ıkınma”ya benzer “öykünme”, “refah” karşılığında da “gönenç” gibisinden sözler sadece zevksizlik ürünü değildi, bir zamanlar ideolojilerin de sembolü olmuştu. Bugün 50’lerine gelmiş olanların mutlaka hatırlarındadır: Özellikle 1970’li senelerde “yapıt” diyenler ilerici ve demokrat, “eser”i tercih edenler ise tutucu, gerici ve hattâ faşist addedilirlerdi.
Uydurma kelimeler günlük konuşmayı istilâ ederken “Türkçeleştirme” kisvesi altında dilin şâheserleri de ardarda katledilmiş; bu dil cinayetlerinde “Nutuk” bile kurban edilmiş, birileri “Muhtac olduğun kudret, damarlarındaki asîl kanda mevcuttur” ifadesini “Gereksinim duyduğun güç, danarlarındaki soycul kanda vardır” diye “Türkçeleştirmeye” çekinmemişlerdi!
Dil karmaşası zamanla öyle hâl aldı ki, bırakın 70-80 sene öncesinde yazılanları, 20-30 yıl öncesinin ifadelerini bile anlamaktan âciz nesiller yetiştirdik. Türkçe fukaralığı şimdi kelime ve deyim cehaletinin sınırlarını çoktan aşmış vaziyette; artık bir zamanlar kurulmuş olan düzgün cümleleri ve ifadeleri bile anlayamıyoruz!
İşte, bu dil cehaletinin en hayâtî konulara ve belgelere kadar sirayet etmesinin bir örneği: Mustafa Kemal Paşa’nın, Ermenistan konusunda Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin 1 Mart 1922’deki toplantısında yaptığı çok önemli bir konuşmanın “Türkçeleştirme” sonrasında getirildiği vaziyet...
Şimdi, beni yazacağım hadise hakkında bilgilendiren, bilgilendirmekle kalmayıp burada gördüğünüz fotoğrafları da yollayan okuyucum Kadir Polat’a pek çok teşekkürler ettikten sonra, Mustafa Kemal Paşa’nın aşağıda sözünü edeceğim konuşmasında bahsi geçen “Kars Muahedesi”nin, yani “Kars Anlaşması”nın ne olduğunu hatırlatayım:
Şark (doğu) Cephesi Kumandanı Kâzım Karabekir Paşa, Ermeni birliklerini mağlûp ederek işgal altındaki Sarıkamış, Kars ve Gümrü kalelerini geri almıştı. Karabekir Paşa’nın zaferlerinden sonra Ermeniler ile Gümrü, ardından da 13 Ekim 1921’de Ermenistan, Gürcistan ve Azerbaycan ile Kars Anlaşması’nı imzalamıştık ve bugünkü doğu sınırımız bu anlaşmayla çizilmişti.
Türkiye Büyük Millet Meclisi Reisi Gazi Mustafa Kemal Paşa, Meclis’te 1922’nin 1 Mart’ında yaptığı konuşmada bu anlaşmaya temas ediyor ve selis bir Türkçe ile şöyle diyordu:
“...Ermeni meselesi denilen ve Ermeni milletinin menâfi-i hakikiyesinden ziyade cihan kapitalistlerinin menâfi-i iktisadiyesine göre halledilmek istenilen mesele, Kars Muahedesi ile en doğru suret-i hallini buldu. Asırlardan beri dostane yaşayan iki çalışkan halkın revâbıt-ı hasenesi maâlmemnuniye tekrar teessüs etti...”
Türkçe’nin hakikisini bilen hemen herkes; bu ifadeleri hiç zorlanmadan, kolayca anlayacaktır: Paşa, Kars Anlaşması ile Türkiye lehine sonuçlanan Ermeni meselesinin Ermeniler’in gerçek çıkarlarından ziyade dünya kapitalistlerinin ekonomik çıkarları doğrultusunda halledilmek istendiğini ve sorunun Kars Anlaşması ile en doğru çözüme kavuştuğunu söylüyordu.
Derken, aradan çoook seneler geçti; Türkiye, Kahramanmaraş’ta bir şehitlik inşa etti. Burada eski adı “Zeytun”, şimdiki ismi de “Süleymanlı” olan bölgede Ermeniler’in 1914’te çıkardıkları isyanda can veren askerlerimiz yatıyordu. Şehitliğin girişindeki mermer kitabeye Mustafa Kemal’in Meclis’te 1 Mart 1922’de yaptığı konuşma bugünün diline uyarlanarak nakşedildi ama nasıl!
Uyarlamayı yapanlar, Paşa’ya 70 küsur sene sonra “Ermeni sorunu denilen ve Ermeni milletinin gerçek olmayan isteklerinden çok, dünya kapitalistlerinin ekonomik yararlarına göre çözülmek istenen sorun, Kars Anlaşması ile en doğru şekilde çözüme ulaştırılmış oldu. Yüzyıllardan beri dostluk içinde yaşayan iki çalışkan halkın iyi ilişkileri yeniden kuruldu” dedirtiyorlardı. Paşa, Meclis’teki konuşmasında kapitalist dünyanın Ermeniler’in “gerçek” çıkarlarını kendi menfaatleri doğrultusunda halletmek istediklerini, yani Ermeniler’i “kullandıklarını” söylüyor ama sözleri kitabede tersyüz ediliyor, “Türkçeleştirme” adına tam tersi bir hâle getiriliyor ve fikrî, uydurukçasıyla da “düşünsel” bir cürüm işleniyordu.
İşte, kendi dilimizde vardığımız noktanın, yani okuduğumuzu anlamaz hâle gelmemizin çok güzel ama hüzün dolu bir örneği! Başka yoruma hâcet var mı?
muratbardakci@haberturk.com
http://www.haberturk.com/haber.asp?id=47697&cat=190&dt=2007/12/14